Arena Gladiatorów

Aleazis

Kiedyś bardzo dawno byłem wojownikiem, jednym z najlepszych z elfich wojowników stąpających po tym świecie. Byłem jeszcze młody i zadufany. Puszyłem się tym że jestem w czołowej trójce najlepszych, chodziłem i szukałem zaczepki. Po pewnym czasie moi Bracia zaczęli się mnie obawiać, stawałem się bowiem coraz bardziej bezlitosny i krwawy. Byłem jak maszyna która była opanowana żądzą mordu i dążeniem do zniszczenia wszystkiego co żyje.

Po kilku miesiącach kiedy nikt nie mógł sobie poradzić zostałem wypędzony. Tułałem się po świecie zostawiając po sobie spustoszenie i śmierć. Paliłem wioski i mordowałem każdego kogo spotkałem na swej drodze. Byłem tak okrutny że wieść o mnie rozeszła się szybko nawet w najdalsze zakątki całego świata. Wielu doskonałych wojowników i magów próbowało mnie zabić, niestety nikomu nie udało się mnie pokonać.

Po pewnym czasie znudziło mi się zabijanie istot żywych, zacząłem niszczyć ziemie. Paliłem drzewa, niszczyłem całą zieleń jaką tylko widziałem. Nic nie uszło mojej uwadze, od najmniejszego krzaczka po największe i najstarsze drzewa, pamiętające jeszcze początki narodzin wszystkich ras zamieszkujących ziemie. Teraz już nie tylko zostawiałem za sobą zniszczone miasta, ale wszystko co tylko mogłem zniszczyć. Po moim przejściu nie zostawał kamień na kamieniu.

Aż któregoś dnia spotkałem kogoś znacznie silniejszego ode mnie, jedyną postać jakiej się obawiam od zawsze... Stanął przede mną sam Bóg wszystkich wojowników. Ubrany był w długą czarną tunikę, w rękach trzymał dwa miecze, najpotężniejszy oręż jaki kiedykolwiek widziałem. Taką Broń mógł stworzyć tylko Bóg rzemieślników. Miał czarne, długie włosy, a jego oczy były czerwone... tak czerwonych jeszcze nigdy nie widziałem. Stał przede mną najdoskonalszy i najgroźniejszy wojownik o jakim kiedykolwiek można było usłyszeć.

Nasza walka trwała długo, nie raz byłem bliski śmierci z ręki mojego przeciwnika, ale udawało mi sie jakoś uniknąć jej. Podczas całej naszej walce nie udało mi się ani razu choćby drasnąć Boga. I w końcu poległem, ale dano mi jeszcze jedną szansę, pierwszą i ostatnią. Pozwolono mi wrócić na ziemie pod jednym warunkiem, że nie wezmę już nigdy do ręki miecza. I tak oto trafiłem tutaj, zostając półaniołem magiem.