Arena Gladiatorów

Brackii

I ruszyła ostatnia szarża konnicy…
Wzbijając kurz, wznosząc okrzyki.
Jadąc by zmiażdżyć ostatni krąg obrońców…
A on stał, patrzył się w tłum, patrzył się w kurz…
Wstał, podniósł swą rękę.
Krzyknął coś, lecz nikt go nie słyszał.
Tętent kopyt, wszyscy go słyszeli…
Ostatnie światło nadziei…
Zaszło słońce, nadzieja gasła.
Znikała w czerwieni na srebrze…
Zniknęła, gdy go podnieśli,
Gdy odprowadzili do domu…
Na tarczy…
W czerwieni swego przekonania…